Για να είμαι ειλικρινής η ακριβής συζήτηση με το πελάτη είχε ως εξής:
- (Διαιτολόγος): Βάση των αποτελεσμάτων της λιπομέτρησης, χρειάζεται να μειώσουμε το λίπος σε Χ αριθμό για να εμπίπτει εντός του εύρους υγείας.
- (Πελάτης): Αφού λες εσύ για μας, να σου πω και εγώ πως για διαιτολόγος, πρέπει να χάσεις 1 κιλό από τον ένα γοφό και 1 κιλό από τον άλλον. Για διαιτολόγος έχεις περιφέρεια.
Θα έπρεπε να είχα αντιδράσει αλλά η αλήθεια είναι πως, δεν είπα τίποτα, χαμογέλασα και συνέχισα την δουλειά μου. Η μόνιμη μου σκέψη ήταν "έχω αποτύχει στην δουλειά μου, δεν μπορώ να κάνω αυτά που πρέπει, να κάνω πιο ενταντικό γυμναστήριο". Πάνω από κάθε επαγγελματία υγείας και ειδικά στους διαιτολόγους, υπάρχει ένα γκρι συννεφάκι που μας βρέχει κάθε φορά που πάμε να φάμε ή να κάνουμε κάτι εκτός του όρου "υγιεινη διατροφή, υγιεινές συνήθειες". Πόσοι συναδελφοί μου, μου είπαν ότι ΄΄οταν έχουν λιγούρες ήτε για γλυκό ή κάποιο είδος ταχυφαγίας στέλνουν δικούς τους ανθρώπους να πάνε να τους πάρουν, μην τους δει κανένας πελάτης και τους κρίνει. Περιττόν να σας πω ότι μου έχει τύχει να με ενοχλήσει πελάτης στο εστιατόριο και να κρίνει το πιάτο μου κατά πόσο είναι υγιεινό ή όχι. Το κυρίαρχο μου συναίσθημα ήταν μία μόνιμη πίεση, μία δυστυχία και ένα βάρος. Να σημειωθεί ότι σε κάθε πελάτη μου αναφέρω ότι καλό είναι να ανταποκρινόμαστε σε κάθε μας λιγούρα με πάντα γνώμονα το μέτρον.
Ακόμα και πολύ κοντινά μου άτομα ήταν της άποψης ότι ως διαιτολόγος πρέπει να πρεσβεύεις αυτά που λες στους διαιτώμενους σου. Βεβαίως και αυτό ισχυεί, βεβαίως και αυτά που λέω τα πρεσβεύω. Όμως για μία στιγμή τα ξέχασα. Το μυαλό μου είχε κολλήσει σε εκείνη την κριτική. Στο καπάκι είχα ξεκινήσει μία ορμονοθεραπεία για ένα θεματάκι υγείας που είχα, κάτι που μου αύξησε δραματικά τα κιλά μου χωρίς να καταναλώνω και ιδιαίτερα φαγητό, αντιθέτως που είχε κοπεί η όρεξη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις δύο πελάτισσες που μπήκαν στο γραφείο και το πρώτο πράγμα που μου είπαν "μα έβαλες κιλά, είσαι έγκυος". Για μερικά λεπτά υπήρχε μία διαμάχη στο μυαλό μου, να τους πω τώρα ότι κάνω θεραπεία; Μα είναι προσωπικό. Μα αν δεν τους πω κάτι θα πιστεύουν ότι πάχυνα από το φαγητό. Εκείνη την στιγμή ήταν που ξύπνησα. Είπα στον εαυτό μου, μην ξεχνάς αυτά που πιστεύεις, τι σου έχει μάθει η επιστήμη σου, τί υποσχέθηκες στον εαυτό σου ότι θα κάνεις μέσω αυτής της δουλειάς. Τους χαμογέλασα απλά και τους είπα " όχι έφαγα"
Θυμήθηκα σε εκείνη την στιγμή όσα πρεσβεύω που η πίεση της κοινωνίας με έκανε να ξεχάσω. " Παν μέτρον άριστον" , "τίποτα δεν απαγορεύεται στην διατροφή εφόσον δεν υπάρχει θέμα υγείας", " και να βάλουμε ένα δύο κιλά, θα τα ρίξουμε, φτάνει να μπούμε και πάλι στους ρυθμούς μας".
Το τί θέλω να πω με αυτή την ιστορία είναι ότι η κοινωνία είναι γεμάτη ταμπού, ψευδές πρότυπα και φαντασιώσης ότι το σώμα δεν μεγαλώνει, δεν γερνάει, δεν λειτουργεί, δεν ζει. Όταν πηγαίνετε στους ειδικούς μην νομίζεται ότι εμείς τα ξέρουμε όλα. Ακόμα και οι γιατροί αρρωσταίνουν.
Φιλιά,
Αυγουστίνα Χ
Add comment
Comments